Ultimate Guesthouse

Vandaag zou het een kort ritje worden, dus met een omweg richting Louis Trichardt. Ik had een plekje gevonden dat er wel leuk uitzag, maar ja can moet je het vinden....De navigatie gaf aan dat we er waren maar geen Guesthouse. Bij een benzinepomp vroeg Bert aan een ranger en die wees ons de weg. Het was buiten het stadje en we twijfelden als het goed kwam. Uiteindelijk zagen we een bord van het Guesthouse. Via en dirtroad kwamen we in de bush terecht. Wat een leuk plekje. De vriendelijkheid en de locatie deed ons besloten om 2 nachten te blijven. In de bar een hele tijd met de pachters gesproken en ook nog met een farmer van uit de buurt. Ook hier hebben ze buurtwacht. Twee x per dav hebben ze via een walkietalkie contact onderling. Als ze niet reageren komt er direct hulp.
zondagmorgen zouden we een trail lopen. We kregen een route mee. Toen we op pad gingen liepen 2 honden met ons mee. Een jackrussel en een kruising tussen een husky en wolf. Het was behoorlijk steil omhoog. De echte route met uitzichtspunt vonden we echter niet. Wel 2 uur gewandeld en met honden die uiteindelijk bekaf waren. Bert heeft zelfs de honden vanuut een kommetje uit zijn handen laten drinken. Op een gegeven moment zagen ze een nyala. En daar gingen ze . Een tidje gewacht tot ze weer terug waren en toen maar terug. Na de middag nogmaals de route gelopen maar nu wisten we waar we omhoog moesten klimmen. De 1e x op de terugweg hadden we nl rode verfvoetstappen gevonden. Mooie route met mooi uitzichtspunt op de guesthouse. Ook nu was de jackrussel trouwens met ons meegelopen. Het was e ht een mooi plekje, 100 km van de Zimbabwaanse grens. Morgen gaan we nog dichter naar de grens van Zimbabwe. Wellicht dat we de grens nog overgaan naar Victoria Waterfals.